سخنانی از امام حسن عسکری (علیه السلام)
قلب الاحمق فی فمه و فم الحکیم فی قلبه
قلب احمق در دهان او و دهان حکیم در قلب اوست
ما ترک الحق عزیز الا ذل و لا اخذ به ذلیل الا عز
هر عزیزی که از حق فاصله گیرد خوار می شود و هر ذلیلی که به حق روی آورد عزت می یابد
علیک بالاقصاد و ایاک والاسراف
بر تو باد میانه روی در زندگی و از اسراف و زیاده روی بپرهیز
من التواضع السلام علی کل من تمربه والجلوس دون شرف المجلس
سلام کردن بر هر که با او برخورد می کنی و نشستن در پایین مجلس از تواضع و فروتنی است
اذا نشطت القلوب فاودعوها واذا نفرت فودعوها
هرگاه دلها با نشاط بود در آن علم و حکمت بنهید ( درحال نشاط و علاقه علم و حکمت بیاموزید ) و چون بی نشاط و ملول شد آنها را واگذارید.
من وعظ اخاه سرا فقد زانه و من وعظه علانیه فقد شانه
هرکس برادر خود را پنهانی اندرز دهد، او را آراسته است و آنکه آشکار و در حضور دیگران اندرز دهد، او را بدنام ساخته است.
ان الوصول الی الله عزوجل سفر لایدرک الا بامتطاء الیل
رسیدن به خدا ( سیر الی الله ) سفری است که جز به شب روی (شب زنده داری) میسر نمی شود.
ان للسخاء مقدارا فاذا زاد علیه فهو سرف و ان للحزم مقدارا فاذا علیه فهو جبن
همانا برای بذل و بخشش اندازه ای است که چون از آن بگذرد اسراف است و برای احتیاط حدی است که چون از آن تجاوز کند ترس است.
و نیز فرمود:
عبادت به بسیاری روزه و نماز نیست، بلکه به بسیاری اندیشه درباره خداست.
بدا به حال بنده ای که دو رو (منافق) باشد و از دو زبان برخوردار باشد؛ در حضور برادرش، از او ستایش میکند و در غیاب او، وی را می خورد (غیبت می کند) اگر نعمتی به او رسد به او رشک می برد و اگر گرفتاری برایش پیش آید به او بی توجهی می کند.
و نیز فرمود:
انسان حسود و کینه دوز از همه کمتر آسودگی دارد.
ادامه مطلب...
اشتراک در خبرنامه
«
